Αλεξάνδρα Αϊδίνη - Αποκλειστικό: «Στα Ψέματα, η αλήθεια αποκαλύπτεται και...»

Χαμηλών τόνων ηθοποιός αλλά με ισχυρό δημιουργικό αποτύπωμα, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, βραβευμένη με Καρφίτσα Μελίνα Μερκούρη το 2016, ανήκει στις περιπτώσεις εκείνες που ενσαρκώνουν το θεατρικό κλισέ «μιλάει με τη δουλειά της».

Αν και σπάνια ενδίδει στη μικρή οθόνη, φέτος μας έδωσε τη χαρά και την απολαμβάνουμε στην κοινωνική σειρά του ALPHA «Ψέματα», υποδυόμενη την Ελένη, μια γυναίκα όπου το ραντεβού της με τον γοητευτικό Αντρέα μετατρέπεται σε εφιάλτη όταν αντιλαμβάνεται ότι την έχει βιάσει. Λέει όμως την αλήθεια; (δείτε εδώ τι τηλεθέαση έκανε το πρώτο καθηλωτικό επεισόδιο)

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Μαύρο Ρόδο: Σούπερ αποκλειστικό - Ο Στέλιος έξαλλος με τη σχέση Αλεξίας και Βίκου

Από την Κωνσταντίνα Γαρνέλη

Όλες οι αποκαλύψεις της Αλεξάνδρας Αΐδίνη για τα «Ψέματα»

Καταρχάς γιατί αργήσατε τόσο πολύ να επιστρέψετε στη μικρή οθόνη; Πέρα από δύο εμφανίσεις, είχατε να κάνετε τηλεόραση από το 2008.

«Με είχε απορροφήσει το θέατρο. Καμιά φορά το αντιλαμβάνεσαι εκ των υστέρων. Ούσα γεμάτη από τη δουλειά μου και τις όμορφες συνεργασίες, δεν ένιωθα ότι μου έλειπε κάτι ώστε να το κυνηγήσω και να είμαι παρούσα. Ηρθε όμως η πρόταση για τα “Ψέματα”, για να πω ένα μεγάλο “ναι” με όλη μου την καρδιά και να θέλω πολύ να συνεργαστώ σε αυτό το πρότζεκτ με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Αξιζε πραγματικά όπως αποδεικνύεται και επί τω έργω. Ξέρετε, όλα συντελούνται όχι μόνο από τις επιλογές σου αλλά και από τον παράγοντα τύχη».

Με τον Γιώργο Γκικαπέππα έχετε ξανασυνεργαστεί στη «Γενιά του ’30» στην Cosmote TV. Αυτό αποτέλεσε για εσάς ένα δίχτυ ασφαλείας;

«Δουλέψαμε μαζί σε δύο επεισόδια. Είναι ένας άνθρωπος που ήρθε στη ζωή μας πρόσφατα και μπόρεσα να δω το έργο του, τις ταινίες του, το πώς πλησιάζει τον ηθοποιό και παίρνει το ωραιότερο από εκείνον με πολλή ψυχραιμία. Το ότι θα συνεργαζόμασταν σε μια σειρά σε βάθος ήταν το ιδανικό για μένα γιατί εμπιστεύομαι πολύ τη ματιά του και τον τρόπο που δουλεύει».

Συστήστε μας λοιπόν την νέα σας ηρωίδα, την Ελενα Γιαννάτου.

«Είναι μια γυναίκα που ζει ανάμεσά μας κι αυτό το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Είναι στην ώριμη φάση της ζωής της, κατασταλαγμένη, που έχει κάνει την πορεία της και τις διαδρομές της και με τις δυνάμεις που έχει κάνει μια νέα αρχή.

Εχει μια δουλειά που αγαπάει πολύ, είναι καθηγήτρια και βγαίνει από έναν γάμο που αποδείχτηκε ότι δεν πληρούσε τις ανάγκες ούτε της ίδιας ούτε του συζύγου της με τον οποίο ήταν μαζί από παιδιά. Εχει δύο μεγάλες απώλειες στη ζωή της, αυτές των γονιών της αλλά έχει μια πολύ στενή σχέση με την αδελφή της την Κάτια. Στηρίζουν η μια την άλλη στις δύσκολες στιγμές τους».

Βρίσκουμε λοιπόν την Ελενα στη φάση της... επανεκκίνησης.

«Εχει πολεμήσει για να φτάσει σε αυτό το σημείο και να σταθεί στα πόδια της μετά από μικρές ήττες που έχει ούτως ή άλλως η ζωή για όλους μας και να βρίσκεται στην αφετηρία μιας νέας διαδρομής.

Συναντάει τον Αντρέα που είναι μια καινούρια προσδοκία, η ανάγκη να περάσει όμορφα και να κάνει μια νέα γνωριμία. Εχει ξανά τη ρομαντική διάθεση να δοκιμάσει να υπάρξει σε ένα ραντεβού με έναν άνθρωπο που πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Ο Αντρέας είναι γοητευτικός, πατέρας ενός μαθητής της, άρα κοντά στο παιδί του και συνάδελφος της αδελφής της».

Θα έλεγε κανείς πως είναι ο ιδανικός υποψήφιος συντρόφου...

«Σίγουρα. Οι άνθρωποι, ψάχνουν το ιδανικό, φτιάχνουν -κακώς- μια εικόνα και ο Αντρέας φαίνεται να τα έχει όλα. Μεταξύ τους δεν ξεκινάει μια σχέση. Υπάρχει η προσδοκία μιας ωραίας παρέας που κρατάει μια βραδιά. Το επόμενο πρωί όλο αυτό για την Ελενα είναι σαν ένας καθρέφτης που σπάει σε χίλια κομμάτια και φτιάχνει ένα παζλ εικόνων που είναι κατακερματισμένο. Αυτό που διακυβεύεται στη σειρά είναι ότι ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια.

Αρα αυτό κρύβει για τον καθένα κι ένα ψέμα για τον εαυτό του, είτε ζωτικό, είτε αναγκαίο προκειμένου να υπερισχύσει η δική του αλήθεια και να κατορθώσει να επιβληθεί και να επιβάλλει αυτό που είναι. Ως θεατής έχεις να υπερασπιστείς και τους δύο και να τους κατηγορήσεις ταυτόχρονα. Και πας από τη μια και από την άλλη. Κάποια στιγμή αποκαλύπτεται η αλήθεια αλλά εγείρει πολλά άλλα θέματα».

Τι την κάνει να υποψιάζεται ότι έχει βιαστεί;

«Αρχικά μια πολύ έντονη αίσθηση. Το σώμα γνωρίζει με έναν τρόπο. Μιλάω πάντα από την οπτική της Ελενας. Η αίσθηση του σώματός της σε συνδυασμό με το τεράστιο κενό μνήμης που έχει τη δεδομένη στιγμή, την κάνουν να είναι σίγουρη ότι έχει συμβεί κάτι κακό».

Ωστόσο ο Αντρέας αντιτίθεται σθεναρά σε αυτή την κατηγορία.

«Κι αυτή είναι η άλλη όψη την οποία ο Αντρέας θα υπερασπιστεί. Εκεί αρχίζει το πινγκ πονγκ και η ζυγαριά να γέρνει πότε από τη μια πότε από την άλλη».

Η Ελενα δεν διστάζει να πάει στην αστυνομία.

«Είναι αυτό που πρέπει να κάνει. Μέσα στη σύγχυσή της έχει μια πολύ ορθολογιστική αντιμετώπιση, μια λογική κι ένα τετράγωνο μυαλό, ίσως και λόγω της δουλειάς της. Κάνει τα σωστά βήματα που θεωρεί ότι είναι και δίκαια. Αποφασίζει να κάνει αυτό που θεωρεί το επόμενο βήμα, την καταγγελία.

Εχει και στο παρελθόν υποστεί κακοποίησημ την οποία έχει κρύψει από φόβο και δεν την έχει αντιμετωπίσει. Νομίζω ότι την κουβαλάει ως παλιό τραύμα. Τώρα που της ξανασυμβαίνει δεν έχει καμία δεύτερη σκέψη».

Στην αστυνομία πώς την αντιμετωπίζουν;

«Εκεί συναντάει ανθρώπους που λαμβάνουν υπόψη και τις δύο πλευρές. Παίρνουν τον Αντρέα στο τμήμα για ανάκριση, αλλά υπάρχουν πολύ αντικρουόμενα στοιχεία και δεν υπάρχει αποτύπωμα, ίχνος ή εκδορά πάνω στην Ελενα. Ο Αντρέας από την πλευρά του έχει ένα ισχυρό αφήγημα γι’ αυτό που συνέβη, από το οποίο προκύπτει ότι πιθανότατα έχει δίκιο».

Φαίνεται η Ελενα να μη γίνεται πιστευτή ακόμη και από τους δικούς της ανθρώπους.

«Μπαίνει η αμφιβολία και στον ίδιο της τον εαυτό. Είναι απόλυτα σίγουρη για το τι της συνέβη αλλά όταν τα μάτια των άλλων την κοιτούν επίμονα με ερωτηματικό, δημιουργείται μια ρωγμή που την κάνει να αμφιβάλλει. Κι ο Αντρέας όταν πηγαίνει να της ζητήσει τον λόγο, της φυτεύει μια ακόμη αμφιβολία γιατί είναι χειριστικός. Κι αυτό είναι το πιο οδυνηρό για εκείνη. Ο,τι για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αμφισβητεί τον ίδιο της τον εαυτό κι αυτό της δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη οργή και την κάνει ακόμη πιο επιθετική κι αποφασισμένη».

Και είναι και ο γιος του Αντρέα...

«Αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα που προκύπτει. Πώς τα παιδιά εισπράττουν αυτή την κατάσταση; Πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν μεταξύ τους; Πόσο εύκολο είναι σε έναν έφηβο να μπει μια ταμπέλα και όλοι να τον περιμένουν στη γωνία για το παραμικρό παραπάτημα για να βρουν τον τρόπο να εκτονώσουν την οργή τους; Το παιδί είναι βαθιά απελπισμένο. Ο πατέρας του τον έχει μεγαλώσει μόνος του, γιατί η μητέρα του έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια, οπότε η πολύ στενή σχέση τους κλονίζεται.

Ο γιος δεν πιστεύει με τίποτα τις κατηγορίες για τον πατέρα του και ο Αντρέας από την άλλη επιμένει πολύ πειστικά στη δική του ιστορία. Υπάρχει μια σύγχυση τεράστια στο αγόρι. Του επιτίθενται στο σχολείο, ένας χώρος που γίνεται ξαφνικά ιδιαίτερα εχθρικός, ενώ αυτή που κατηγορεί τον γονιό του είναι η αγαπημένη του καθηγήτρια».

Ο πρώην άντρας της Ελενας τι στάση κρατάει;

«Είναι δίπλα της. Είναι αστυνομικός και ο ίδιος, οπότε ζητάει και τη δική του βοήθεια από την αρχή για να καταλάβει πώς πρέπει να χειριστεί την κατάσταση. Το συναίσθημά της την οδηγεί να είναι τρομερά δραστήρια. Σαν να παίρνει μέσα από αυτή την κατάσταση δύναμη και να ανακαλύπτει πράγματα για τον εαυτό της πολύ δυνατά που ίσως να μην είχε βρει σε μια διαφορετική περίπτωση.

Υπάρχει από πλευράς του μια αμφιβολία στα μάτια του λόγω της προηγούμενης παρενόχλησης που είχε δεχτεί η πρώην γυναίκα του, παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποί της την αγαπούν και θέλουν να την πιστέψουν».

Η Ελενα έχει εχθρούς;

«Βασικός αντίπαλός της είναι ο Αντρέας που ταράζει την ισορροπία της. Ολη η πάλη και ο αγώνας της είναι να βρει συμμάχους να τον αντιμετωπίσει. Είναι πολύ καθαρό το θέλω της, να τιμωρηθεί ο ένοχος -στο δικό της μυαλό πάντα-, για να μην το ξανακάνει. Αργότερα θα κάνει κι άλλους εχθρούς. Η σειρά, όπως συμβαίνει και με τη ζωή, έχει διαφορετικές πίστες».

Ο Πέτρος Δημακέας και ο Μάρκος τι ρόλο θα παίξουν στην υπόθεση;

«Ο Μάρκος είναι σύμμαχος και ο Πέτρος εχθρός».

Θα ακολουθηθεί πιστά το σενάριο της ξένης παραγωγής;

«Δεν έχω δει την ξένη σειρά, δεν το θέλω και ούτε ρωτάω πολλά. Οχι γιατί δεν μου αρέσουν οι ξένες δουλειές αλλά νομίζω πως η παραγωγή μας με κριτήριο τους χαρακτήρες, τους τόσο ωραίους ηθοποιούς και τα ελληνικά στοιχεία που εμπεριέχει, ίσως έχει διαφορετικές σεναριακές ανάγκες. Είναι μια σειρά που μας αφορά πολύ αυτή τη χρονική στιγμή με όσα έχουν συμβεί, όπως και όλες τις σύγχρονες κοινωνίες που προσπαθούν να αλλάξουν προς το καλύτερο και προβληματίζονται πάνω σε αυτό».

Στο θέατρο σας απολαύσαμε τον φετινό χειμώνα στις «Λευκές νύχτες», στο θέατρο Μικρό Ανεσις. Θα επιστρέψει η παράσταση;

«Είναι από τα νεανικά έργα του Ντοστογιέφσκι, ένα πολύ τρυφερό έργο καθαρά για τη σχέση και τη συνάντηση δύο ανθρώπων. Θα μπορούσε σήμερα να είναι μια αισθηματική κομεντί. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης που ανέλαβε τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της παράστασης, είναι ένας φίλος και δημιουργός που εμπιστεύομαι πλήρως. Κατάφερε να χωρέσει σε μια σκηνή όλο το πνεύμα, το χιούμορ και την ευαισθησία του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα. Ναι, θα επιστρέψει του χρόνου».

Και παραμένετε στο «Από μηχανής» θέατρο, στην παράσταση «On Ego» που παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μέχρι τα τέλη Μαΐου.

«Το “On Ego”, ένα έργο του διακεκριμένου συγγραφέα και σκηνοθέτη Μικ Γκόρντον, σε σκηνοθεσία, Γιάννη Νταλιάνη, διερευνά μέσα από ένα επιστημονικό πείραμα με αναπάντεχες συνέπειες, έναν θεμελιώδη γρίφο της φιλοσοφίας και της επιστήμης: Πώς η σάρκα γίνεται πνεύμα;

Πώς τα 100 δισεκατομμύρια νευρώνες του εγκεφάλου μας δημιουργούν τη συνείδηση ενός εαυτού; Υπάρχει κάτι άλλο μέσα μας εκτός από μια σύνθεση υλικών στοιχείων; Η αγάπη, ο έρωτας, η πίστη, η προδοσία, η μνήμη και η απώλεια μπαίνουν στην εξονυχιστική παρατήρηση του απεικονιστικού μαγνητικού τομογράφου».

Το καλοκαίρι θα σας δούμε σε κάποια παράσταση;

«Θα είναι μια ήσυχη περίοδος γιατί ο χειμώνας ήταν αναπάντεχα όμορφος και είμαι ευγνώμων για όλες τις συνεργασίες. Ομως χρειάζεται μια μικρή αποσυμπίεση».