Ο Θωμάς Πανδής γεννήθηκε το 1985 στην Κέρκυρα όπου κι έζησε μέχρι τα 18 που έφυγε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές στο Πανεπιστήμιο. Από μικρή ηλικία το όνειρο του ήταν να γίνει ηθοποιός. Όπως και έγινε. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου - Καλαμπόκη και από τότε έκανε τα πρώτα του βήματα στην τηλεόραση και στο θέατρο. Με αφορμή, λοιπόν, την καλοκαιρινή περιοδεία της πετυχημένης παράστασης «Μπαμπά... Μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή» «συστήνεται» στο tv-24.gr και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής! Διαβάστε τη συνέχεια παρακάτω...



 

Πότε γεννήθηκε η επιθυμία σου να γίνεις ηθοποιός; Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε;
Στην Κέρκυρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα είναι αρκετά σύνηθες οι άνθρωποι να ασχολούνται με τα καλλιτεχνικά από μικρή ηλικία. Στη δική μου περίπτωση το βάπτισμα του πυρός ήρθε στην εφηβεία με την συμμετοχή μου στο θεατρικό έργο «Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» που ανέβαζε το γυμνάσιο που φοιτούσα. Κάπου εκεί νομίζω άρχισα να σκέφτομαι ότι αυτό θα μπορούσα να το κάνω μία ζωή.

Είσαι από τους τυχερούς γιατί ξεκίνησες να δουλεύεις από πολύ νωρίς. Η τύχη, λοιπόν, ευνοεί τους τολμηρούς;
Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να μένει στάσιμος και αυτός ήταν και ένας λόγος που άρχισα να δουλεύω από πολύ νωρίς. Η τύχη είναι περίεργο πράγμα ευνοεί όποιους θέλει,άλλοτε τολμηρούς και άλλοτε άτολμους.



Βλέποντας την κατάσταση στη χώρα και ειδικότερα στον συγκεκριμένο τομέα δεν έχεις σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσεις;
Το επάγγελμα του ηθοποιού ανέκαθεν ήταν δύσκολο λόγο της έλλειψης σταθερού εισοδήματος. Σε περίοδο δε οικονομικής κρίσης ο βαθμός δυσκολίας μεγαλώνει. Δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω ποτέ ,σκέφτηκα όμως πως έπρεπε να ασχοληθώ και με άλλες δραστηριότητες που θα μου παρείχαν μια βιοποριστική ασφάλεια.

Σου βάλανε ποτέ τρικλοποδιές; Αν ναι, πως κατάφερες να τις αποφύγεις;
Το επάγγελμα της ηθοποιίας θεωρείται και είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Είναι λογικό πολλές φορές συνάδελφοι να διεκδικούν με διάφορα μέσα το κάτι παραπάνω. Τις περιπτώσεις αυτές τις αντιμετωπίζω δείχνοντας τον καλύτερο μου εαυτό και ελπίζοντας για το καλύτερο.



Τη φετινή χρονιά συμμετείχες στη θεατρική παράσταση «Μπαμπά μην ξανά πεθάνεις Παρασκευή»... Εάν δεν κάνω λάθος είναι από τις λίγες παραστάσεις που πήγαν πραγματικά καλά, έτσι;
Το «Μπαμπά μην ξανά πεθάνεις Παρασκευή» είναι μια παράσταση που παίζεται πολλά συνεχόμενα χρόνια και το κοινό την τιμά δεόντως. Έχει πρωτότυπη γραφή, υπέροχα σκηνικά και φυσικά πληθώρα άξιων ηθοποιών. Η ανταπόκριση του κοινού είναι συγκλονιστική και πολλοί βλέπουν την παράσταση ξανά και ξανά.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν γραφόντουσαν και ακουγόντουσαν διάφορα για το κλίμα που υπήρχε πίσω από τη σκηνή. Υπάρχει βάση αλήθειας;
Πολύ εύκολα γράφει κάτι κάποιος που δεν ισχύει. Προσωπικά απήλαυσα ιδιαίτερα την συνεργασία μου με τον Αλέξανδρο Ρήγα και τους ηθοποιούς που συμμετείχαν και δεν θα ήθελα να τελειώσει σύντομα. Το κλίμα της παράστασης ανάμεσα στους ηθοποιούς ήταν εξαιρετικό. Λόγου αυτού και η περιοδεία στην Ελλάδα…



Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση και τον ρόλο που κρατάς...
Θεωρώ την παράσταση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα καθώς ξεφεύγει από το τετριμμένα. Η προσήλωση του κοινού τόσα χρόνια δεν είναι τυχαία. Έχω τον ρόλο ενός νέου με «υπογλυκαιμικές κρίσεις» που η ζωή του αποκτά νόημα όταν αφήνει πίσω τις εργασίες στα χωράφια και πιάνει στα χέρια του την τηλεοπτική κάμερα.

Έχετε ξεκινήσει περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα...
Ξεκινήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα από την Πάτρα και θα ακολουθήσουν πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας μέχρι και την ολοκλήρωση της περιοδείας το Σεπτέμβρη.

Τηλεόραση θα σε ενδιέφερε να ξανά κάνεις; Έχει υπάρξει κάποια πρόταση;
Η προσεγγισιμότητα της τηλεόρασης δύσκολα σε αφήνει αδιάφορο. Σίγουρα θα ήθελα να συμμετέχω σε κάτι που με καλύπτει καλλιτεχνικά.



Ποια είναι τα «θέλω» σου σε μια δουλειά;
Το βασικότερο θέλω μου είναι να μαθαίνω από κάθε δουλειά μου κάτι. Βάση αυτού θα πρέπει ο ρόλος που μου προτείνεται να είναι ενδιαφέρον για εμένα και οι άνθρωποι με τους οποίους θα συνεργάζομαι να μπορούν να προσφέρουν.