Μπρούσκο: Η οργή της Αναστασίας: «Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια»

O θάνατος του παιδιού της Αναστασία και του Ματθαίου θα φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή τους. Η βαθιά αγάπη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον δείχνει να εξανεμίζεται και ο ψυχικός τους κόσμος να τραυματίζεται βαθιά, με ανυπολόγιστες συνέπειες και για τους δύο.
Οι κοντινοί άνθρωποι της Αναστασίας ανησυχούν πολύ, δεν ξέρουν τι να κάνουν και φοβούνται ότι δεν θα συνέλθει ποτέ. Ακόμα, σκέφτονται με τρόμο ότι ίσως να προσπαθήσει ξανά να βάλει τέλος στη ζωή της. Ετσι, παίρνουν τη δύσκολη απόφαση να μεταφέρουν την Αναστασία με μια ψυχιατρική κλινική, όπου εκεί θα την παρακολουθούν ειδικοί για όσο χρόνο χρειάζεται μέχρι να συνέλθει. Η Αναστασία μεταφέρεται σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική και μένει εκεί για ενάμιση μήνα, μέχρι να επουλωθούν οι πρώτες πληγές. Ο Παύλος με τον Ανδρέα, μετά από το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τη φέρουν πίσω στα σπίτι, πιστεύοντας ότι έχει γίνει καλά. Ομως, θα είναι καλά;
Οπως θα δούμε, η Αναστασία πλέον δεν θέλει να κάνει κακό στον εαυτό της, όμως όλη η πίκρα και η οδύνη που νιώθει για το θάνατο του παιδιού της μετατρέπεται σε μίσος. Σε ένα αβυσσαλέο μίσος για τον Ματθαίο, που θεωρεί αποκλειστικά υπεύθυνο γι’ αυτή την τραγωδία. Το ίδιο όμως αισθάνεται και ο Ματθαίος, με αποτέλεσμα να ορκίζονται και οι δύο εκδίκηση.
Ο Ματθαίος επιστρέφει από το Λονδίνο με τον μικρό Δημήτρη, ο οποίος επιμένει να πάει στον τάφο του αδελφού του και έτσι, αφού μένουν για πολύ λίγο στην Κύπρο, κατόπιν πηγαίνουν μαζί στα Χανιά. Ο τόπος είναι μικρός και όπως είναι φυσικό η Αναστασία μαθαίνει ότι ο Ματθαίος είναι στην πόλη. Το αίμα τής ανεβαίνει στο κεφάλι και απειλεί θεούς και δαίμονες: «Μην εμφανιστεί μπροστά μου, θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια», λέει και ο Ανδρέας προσπαθεί αν τη λογικέψει, αλλά μάταια: «Αδικα προσπαθείς Ανδρέα και σταμάτα. Αν βρεθεί στο δρόμο μου, θα μετανιώσει πικρά! Δεν έχω μισήσει στη ζωή μου άνθρωπο όπως αυτόν! Εγινε αιτία να χάσω το παιδί μου! Οσο ζω κι αναπνέω θα τον καταριέμαι», του λέει γεμάτη οργή. Ωστόσο, την ίδια στιγμή και ο Ματθαίος εκφράζει τα ίδια συναισθήματα για την Αναστασία: «Αν τη δω μπροστά μου, δεν ξέρω τι θα κάνω. Καλύτερα ν’ ανοίξει η γη να την καταπιεί!», λέει στον Αχιλλέα και τον Νεκτάριο.