Από τη στιγμή που ο Στέφανος παίρνει τη μικρή Αλκυόνη κοντά του, γίνεται άλλος άνθρωπος. Το κύριο μέλημά του είναι να βοηθήσει το κοριτσάκι να ξεπεράσει όλες τις κακές αναμνήσεις και να της προσφέρει μια κανονική, ήρεμη ζωή. Οσο μάλιστα περνάει ο καιρός, τόσο δένεται μαζί της, αλλά και η μικρή αισθάνεται ασφάλεια κι αγάπη γι’ αυτόν.

Από τη Μαρία Μεταξητινού

Οι μέρες στα Μετέωρα περνάνε και γίνονται όλο και πιο καλές για την Αλκυόνη και τον Στέφανο. Η μικρή αρχίζει να δέχεται την αγάπη του και να απολαμβάνει τις μικρές χαρές και τη θαλπωρή που της προσφέρει. Ζουν μαζί σαν να είναι οικογένεια, μια οικογένεια που ποτέ δεν γνώρισε η μικρή. Ο Στέφανος είναι υπερπροστατευτικός και κάνει τα πάντα για να επανέλθει η μικρή σε μια φυσιολογική ζωή. Οι κουβέντες τους πολλές και μοιραία κάποια στιγμή η Αλκυόνη θέλει να μάθει πράγματα για τον πατέρα της. Οι ερωτήσεις που κάνει το μικρό κορίτσι πολλές και ο Στέφανος προσπαθεί αν μην της κρύψει την αλήθεια αλλά ταυτόχρονα να μην την πληγώσει κιόλας.

Διαβάστε ακόμα: "Έλα στη Θέση μου": Ανατροπή! Βλάσης και Μίκα ερωτεύονται τρελά!

Ετσι, όταν η Αλκυόνη κάποια στιγμή ζητάει να δει πώς ήταν ο πατέρας της, ο Στέφανος της δείχνει φωτογραφίες του και της λέει «του μοιάζεις πολύ». Τότε το κοριτσάκι του απαντά κάτι που τον συγκινεί βαθιά: «Ωραίος είναι, αλλά μοιάζω και σ’ εσένα»! Λίγο αργότερα και μετά από δική της ερώτηση ο Στέφανος της εξηγεί πώς πέθανε ο πατέρας της: «Αρρώστησε πολύ βαριά και πέθανε», της λέει. Η μικρή κάθε μέρα δένεται όλο και πιο πολύ μαζί του, όμως το ίδιο αισθάνεται και ο Στέφανος, ο οποίος έχει αναλάβει κανονικά τα καθήκοντα του πατέρα αλλά και της μάνας μαζί. Την πάει σχολείο, τη διαβάζει, παίζει μαζί της, κάνουν βόλτες, τρώνε και συζητάνε ώρες ατέλειωτες.

Ολα κυλάνε όμορφα και για τους δύο, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται στη ζωή τους η Ελπίδα. Αυτό θα το δούμε αρκετά αργότερα, όμως ο ρόλος της θα είναι καταλυτικός για τη ζωή της Αλκυόνης, του Στέφανου και για τη σχέση που έχουν αναπτύξει, μια σχέση δυνατή που όπως θα δούμε κανείς δεν είναι σε θέση να την ταράξει.

Η Ελπίδα, η μητέρα του παιδιού, δεν έχει δώσει καν σημεία ζωής μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να παίξει το δικό της παιχνίδι. Ενα παιχνίδι που έχει σαν βάση την ανάγκη της για χρήματα ώστε να αντεπεξέλθει στον κόσμο των σκληρών ναρκωτικών που έχει βυθιστεί. Ετσι αποφασίζει να εκβιάσει τον Στέφανο με απώτερο σκοπό τα χρήματα. Και το ευαίσθητο σημείο του πλέον δεν είναι άλλο από την Αλκυόνη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ η Ελπίδα πηγαίνει και του λέει κοφτά: «Θέλω πίσω το παιδί μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν». Ο Στέφανος φυσικά προσπαθεί να της εξηγήσει ότι το παιδί είναι πλέον πολύ καλά και ότι μαζί της θα καταστραφεί και να την αφήσει ήσυχη.

«Δεν είναι δικό σου παιδί, δεν θα μου την πάρεις», του απαντάει και ο εκβιασμός αρχίζει, με τη μικρή Αλκυόνη να μη θέλει να φύγει από την αγκαλιά του θείου της: «Σε παρακαλώ μη με δώσεις, δεν θέλω να πάω μαζί της», του λέει και ο Στέφανος αρχίζει έναν μεγάλο αγώνα για να κρατήσει το παιδί μαζί του. Το παιδί του αδελφού του, που πλέον το βλέπει σαν δικό του παιδί, δεν πρόκειται να το αφήσει στα χέρια της, ούτε στα χέρια κανενός άλλου. Ο Στέφανος πέραν όλων των άλλων, θεωρεί χρέος του να μείνει κοντά του και το γλιτώσει από την κόλαση, κάτι που δεν μπόρεσε τελικά να κάνει για τον αδελφό του και το έχει ακόμα βάρος στη συνείδησή του. Ετσι γι’ αυτόν είναι δύο φορές σημαντικό να μη χάσει την Αλκυόνη και γι’ αυτό είναι διατεθειμένος να δώσει και τη ζωή του.