Με αγωνία περίμενα να δω το επόμενο τηλεοπτικό βήμα του Γιώργου Λιάγκα στην τηλεόραση το περασμένο Σαββατοκύριακο. Αυτό που βρήκαν κακήν κακώς να παρουσιάσει προκειμένου από τη μια να καταφέρει να απεμπλακεί από την πρωινή ζώνη και όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων και από τη συμβία του και από την άλλη να μείνει πιστός στους όρους του συμβολαίου του για τις δύο εκπομπές. Και μπορεί να κατάφερε να φέρει εις πέρας τους παραπάνω όρους, αλλά δεν ξέρω αν στάθηκε τόσο «Lucky» ως προς το κόνσεπτ που επέλεξε. Ο ίδιος στάθηκε, ομολογώ, με αξιοπρέπεια στο νέο του ρόλο αλλά κάποια στιγμή δεν άντεξε τις φωνές και τον πανικό και ζήτησε να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Αλλά μάταια... Τόση τσιρίδα και τόση υστερία στην ελληνική τηλεόραση έχω να νιώσω από τις ένδοξες «Τρίχες» του Αλέξανδρου Ρήγα στον ΑΝΤ1. Κι αν η σειρά έχει μείνει στην ιστορία και συζητιέται ακόμα, να θυμίσω ότι η πορεία της ήταν άδοξη στο κανάλι του Αμαρουσίου, παρά τις υψηλές τηλεθεάσεις στην αρχή. Φυσικά, δεν τολμώ καν να σκεφτώ τη μεταφορά τού εν λόγω παιχνιδιού από τα βράδια της Κυριακής τις καθημερινές, όπως το κανάλι σκοπεύει να κάνει από τον Ιανουάριο και μετά. Τρόμος με πιάνει, τρόμος... Οσο για τη Μαντώ Γαστεράτου, αν αυτή ήταν η καλύτερη από όσες πέρασαν από κάστινγκ, τότε οι άλλες πώς ήταν αλήθεια; PING Αντε, άλλαξε η Μαρία Μπεκατώρου και πήγε πρωί... Ε! Και; Είδατε εσείς να συμβεί καμία συγκλονιστική αλλαγή; Να έρθουν τα πάνω-κάτω στην τηλεθέαση; Οχι, φυσικά. Αφήστε που όσοι την είδαν το Σάββατο, την Κυριακή δεν τόλμησαν να επιστρέψουν... Οχι γιατί είναι χειρότερη από τις άλλες, αλλά γιατί πλέον τα ενδιαφέροντα του κόσμου αλλάζουν με ταχύτητα φωτός!