Από την Τίνα Μεσσαροπούλου Ο θάνατος του Στέργιου βουλιάζει την Αγάπη στο πένθος και τη δυστυχία. Τα πραγματικά της, όμως, προβλήματα μόλις άρχισαν… καθώς αισθάνεται μόνη της... Το σοκ που προκαλεί η δολοφονία του Στέργιου και ο θάνατός του, έχει φέρει την Αγάπη στα όριά της. Δεν ξέρει τι να κάνει, πώς να αντιδράσει και κυρίως αυτό που την προβληματίζει είναι μην τυχόν το μάθει η Λένια, γιατί ξέρει πως η μικρή δεν θα αντέξει το χαμό του πατέρα της. Ετσι, κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να μην πληροφορηθεί η κόρη της το παραμικρό. Ο Ορέστης βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό της για να απαλύνει τον πόνο της. Κι εκείνη ανταποκρίνεται θετικά γιατί τον έχει πραγματικά ανάγκη. Ηταν μαζί της από το πρώτο λεπτό που πληροφορήθηκε τα δυσάρεστα. Η κηδεία του Στέργιου δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά γίνεται και ο λόγος για να συναντηθεί η Αγάπη με την υπόλοιπη οικογένειά της. Η Αλίκη δεν είναι δυνατόν να μη βρεθεί στο πλευρό της κόρης της, όσο κι αν η Αγάπη συνεχίζει να αρνείται να τη δει ως τη βιολογική της μητέρα, ως τον άνθρωπο που την έφερε στη ζωή. Η Αλίκη, ωστόσο, παραμερίζει ό,τι χωρίζει τις δύο γυναίκες, κλείνει τα αυτιά στις άσχημες κουβέντες που αντάλλαξαν και δίνει το «παρών» μαζί με την Ελισάβετ στην κηδεία του Στέργιου. Οι σκηνές που ακολουθούν είναι άκρως συγκινητικές... Η Αγάπη, αν και συγκρατημένα, πέφτει στην αγκαλιά τόσο της μητέρας της όσο και της αδελφής της κι έστω και για λίγο ξεχνά τις βαριές κουβέντες που αντάλλαξαν τελευταία με την υιοθεσία της. Αλλά και ο Παύλος είναι σοκαρισμένος. Μπορεί να μη χώνευε καθόλου τον Στέργιο, να μην ενέκρινε την επιλογή της κόρης του, να τον πέταξε με τις κλωτσιές από την εταιρεία, αλλά δεν παύει να έφυγε ένας άνθρωπος και το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί είναι να βλέπει την κόρη του δυστυχισμένη.