Από τη ΜΑΡΙΑ ΜΕΤΑΞΗΤΙΝΟΥ Μετά το θάνατο του μικρού Ανδρέα, η Αναστασία με τον Ματθαίο είναι και πάλι στα μαχαίρια και μάλιστα πολύ πιο άσχημα από το παρελθόν. Ο ένας ρίχνει τα βάρη στον άλλον και οι δύο ορκίζονται εκδίκηση. Ο Ματθαίος επιστρέφει από το Λονδίνο με τον μικρό Δημήτρη, ο οποίος επιμένει να πάει στον τάφο του αδελφού του και έτσι πηγαίνουν μαζί στα Χανιά. Οπως είναι φυσικό, ο τόπος είναι μικρός, γίνεται η μοιραία συνάντηση με την Αναστασία. Οι δυο τους συναντιούνται τυχαία σε ένα πολυσύχναστο δρόμο στα Χανιά και κοιτάζονται με μίσος. Η Αναστασία σχεδόν του ορμάει: «Πώς τολμάς κι έρχεσαι στα Χανιά, βρε άθλιε; Πώς τολμάς και μ’ αντικρίζεις; Η συνείδησή σου πώς το επιτρέπει; Αλλά τι λέω... Ποια συνείδηση; Η ανύπαρκτη; Η ανηθικότητα προσωποποιημένη! Εχασα το γιο μου εξαιτίας σου», αρχίζει να φωνάζει μέσα στο δρόμο και ο Ματθαίος γίνεται ακόμα πιο έξαλλος και της επιτίθεται: «Κοίτα ποιος μιλάει... Αθλια και ελεεινή είσαι και φαίνεσαι!», της λέει και αμέσως η Αναστασία αμίλητη σηκώνει το χέρι της και του ρίχνει ένα δυνατό χαστούκι. Ο Ματθαίος αγριεμένος της πιάνει το χέρι ετοιμάζεται να τη χτυπήσει. Ο κόσμος έχει σταματήσει και κοιτάζει τον άγριο καβγά και το ξύλο που πέφτει μεταξύ τους. Η Αναστασία συνεχίζει να τον προκαλεί: «Χτύπα με, ρε, αν είσαι άντρας», τον προκαλεί. Ο Ματθαίος είναι έτοιμος να την κατασπαράξει αλλά τον σταματάει η Στέλλα, ενώ η Αναστασία που βράζει από τα νεύρα της του δίνει τελεσίγραφο: «Την επόμενη φορά που θα σε δω μπροστά μου, θα έχω όπλο και θα σε σκοτώσω». Και μάλλον το εννοούσε, καθώς με το που επιστρέφει στο σπίτι πηγαίνει και παίρνει το όπλο της και το βάζει στην τσάντα της. Την ίδια στιγμή τη βλέπει ο Ανδρέας και τη ρωτάει τι κάνει εκεί με το όπλο, ενώ η Αναστασία έξαλλη του εξηγεί: «Είδα τον Ματθαίο. Εξαιτίας του έχασα το γιο μου κι έχει και το θράσος να κυκλοφορεί στην Κρήτη και να με βρίζει!». Ο Ανδρέας προσπαθεί να της πάρει το όπλο, αλλά η Αναστασία δεν το αφήνει: «Ασε με! Δεν θα επεμβαίνεις στη ζωή μου. Μέχρι ένα σημείο όλα», του λέει και ο Ανδρέας προσπαθεί με κάθε τρόπο να τη λογικέψει: «Εχεις τρελαθεί; Τι πράγματα είναι αυτά; Κανείς δεν φταίει που πέθανε το παιδί. Ηταν να γίνει», προσπαθεί να την καθησυχάσει και να της πάρει το όπλο: «Αναστασία, άσε κάτω το όπλο, σοβαρολογώ», της λέει και της το παίρνει, ενώ αυτή συνεχίζει: «Με είχε προειδοποιήσει στον ύπνο μου η μάνα μου. Τίποτα δεν ήταν για να γίνει! Αυτός φταίει»...