ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΜΕΤΑΞΗΤΙΝΟΥ Είναι αλήθεια ότι, όταν τα έχουμε όλα, πάντα κάτι βρίσκουμε μικρό και ασήμαντο για να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη. Πάντα κάτι όμως γίνεται για να μας επαναφέρει στη σκληρή πραγματικότητα. Για να μας δείξει πόσο αφελείς είμαστε να πιστεύουμε ότι όλα είναι δεδομένα. Αυτό θα συμβεί και στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Μπρούσκο». Ένα τραγικό γεγονός θα «επαναφέρει» στην πραγματικότητα και στο αληθινό νόημα της ζωής δύο ζευγάρια που έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου. Την Αναστασία με τον Ματθαίο και τη Μελίνα με τον Αχιλλέα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τόσο ο Αχιλλέας με τη Μελίνα, όσο και η Αναστασία με τον Ματθαίο έχουν φτάσει τη σχέση τους στο μη... παρέκει! Και οι μεν και οι δε είναι χωρισμένοι, η μόνη τους διαφορά είναι ότι ο Αχιλλέας με τη Μελίνα ακόμα διαχειρίζονται τον χωρισμό με τακτ και χωρίς ακρότητες, ενώ ο Ματθαίος με την Αναστασία είναι στα μαχαίρια. Αυτό βέβαια εξηγείται καθώς η Αναστασία δείχνει να συνεχίζει τη ζωή της με τον Ανδρέα, γεγονός μη αποδεκτό από τον Ματθαίο. Ωστόσο υπάρχει και ένα κοινό. Η αγάπη!!! Η αγάπη που είναι τόσο δυνατή κάτω και πίσω από πείσματα, ζήλιες και επιφανειακό μίσος. Ένα, λοιπόν, τραγικό γεγονός έρχεται να τους ταρακουνήσει συθέμελα. Και αυτό είναι το ατύχημα και ο θάνατος του γιου της Αναστασίας και του Ματθαίου. Το παιδί σκοτώνεται μπροστά στα μάτια τους και εκείνοι δύο μέρες στην εντατική ζουν τον απόλυτο εφιάλτη μέχρι να τους ανακοινώσει ο γιατρός το μοιραίο. Μαζί δε με αυτούς την αρχαία τραγωδία που εκτυλίσσεται στο νοσοκομείο τη ζουν και οι συγγενείς τους, μεταξύ αυτών και η Μελίνα με τον Αχιλλέα. Οι δύο γονείς συντετριμμένοι παρακολουθούν ανήμποροι το «ταξίδι» του παιδιού τους και για αφήνουν πίσω ό,τι μικρό τους χώρισε. Ο Ματθαίος, αν και κουρέλι, βρίσκεται στο πλευρό της Αναστασίας κάθε λεπτό. Πιασμένοι από το χέρι προσευχήθηκαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Και έρχεται η μετάνοια και η συγγνώμη. Είναι η στιγμή που η Αναστασία βγαίνει από την εντατική όπου έχει μπει για να δει τον γιο της. Ο Ματθαίος την περιμένει απ΄ έξω με μάτια βουρκωμένα: «Πες μου, πονάει; Καταλαβαίνει; Αντιδρά καθόλου;» τη ρωτάει με αγωνία. Η Αναστασία κλαίει και του απαντάει: «Όχι, Ματθαίο. Όχι, δεν με κατάλαβε. Θεέ μου! Είναι εκεί μ’ όλα αυτά τα καλώδια παντού στο κορμάκι του. Τον κοίταζα και ήταν σαν να μου έλεγε: “Μαμά, βοήθησέ με” κι εγώ δεν μπορούσα. Δεν μπορώ να τον βοηθήσω και θυμώνω με τον εαυτό μου... Θυμώνω γιατί εγώ είμαι η μαμά του, εγώ έχω ευθύνη, εγώ έπρεπε να τον προστατέψω, εγώ» οδύρεται. Ο Ματθαίος την κλείνει στην αγκαλιά του και κλαίνε μαζί, ενώ την παρηγορεί με λόγια αγάπης: « Δεν φταις εσύ για κάτι. Είσαι η καλύτερη μάνα στον κόσμο. Συγγνώμη, συγγνώμη». Λίγο αργότερα η καρδιά τους σπάει και ο πόνος, όπως θα δούμε, θα τους φέρει κοντά μια για πάντα. Όλο αυτό έχει συγκλονίσει και τη Μελίνα, που λίγες μέρες πριν είχε εγκαταλείψει τον Αχιλλέα, καθώς ήθελε να αποδείξει τόσο σε αυτόν όσο και στον εαυτό της ότι αξίζει. Τώρα, όμως, προσπαθεί να καταλάβει τι μετράει πραγματικά σ΄αυτό τον κόσμο. Ζώντας, λοιπόν, αυτό το δράμα έρχεται πιο κοντά με τον Αχιλλέα. Αφήνει τον εαυτό της έξω από πείσματα και εγωισμούς και μιλάει πλέον καθαρά μαζί του: « Θα γυρίσω στην Κύπρο με τα παιδιά μας. Δίπλα σου» του λέει και ο Αχιλλέας θλιμμένος της απαντάει: «Έχεις επηρεαστεί απ’ αυτό που συμβαίνει, Μελίνα. Ο θάνατος σε έκανε να σκεφτείς τη ματαιότητα για όλα. Όμως η ζωή συνεχίζεται και το όνειρό σου δεν είναι μόνο το σπίτι μας και τα παιδιά μας. Είναι και πολλά άλλα και δεν θέλω να τα στερηθείς». Η Μελίνα είναι πολύ απογοητευμένη, αλλά αποφασισμένη: «Αυτή τη στιγμή δεν θέλω τίποτα, Αχιλλέα μου. Μόνο να έχουμε υγεία όλοι μας! Τίποτα άλλο!» και ο Αχιλλέας της επαναλαμβάνει αυτό που χρόνια της φωνάζει και θα της το λέει για πάντα: « Να θυμάσαι μόνο πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» αυτή τη φορά όμως συμπληρώνει: «Αλλά ούτε θέλω να αισθάνεσαι μισή δίπλα μου». Αγκαλιασμένοι και αγαπημένοι συνεχίζουν τη ζωή τους, καθώς ο θάνατος του μικρού Ανδρέα έμελλε εκτός από πόνο να φέρει αγάπη, συγχώρεση, κατανόηση και συντροφικότητα στη ζωή των γονιών του, αλλά και της Μελίνας και του Αχιλλέα.